David Henderson heeft een aantal recente berichten waarin hij mogelijke aanstaande wijzigingen in de regelgeving analyseert die van invloed zijn op gig-werkers. Het lezen van zijn berichten activeerde de kleine geheugenduivel die achter in mijn hersenen leeft, en deed me denken aan een extra punt dat de moeite waard is om te maken.
Om te beginnen wil ik echter enige eer geven aan de Vox-schrijver die David citeert, Rachel Cohen. David wees er in zijn Hoover-artikel op dat de overgrote meerderheid van gig-werknemers de flexibiliteit van gig-werk waardeert en er de voorkeur aan geeft boven traditioneel werk. Cohen erkent dit ook en schrijft:
Sommige groepen freelancers vertegenwoordigen en kleine bedrijven drongen er bij de NLRB ook op aan zijn contractstandaard niet te herzien, omdat ze bang waren dat ze hun gewaardeerde onafhankelijke status zouden verliezen. Ze wezen op overheidsenquêtes, zoals een GAO-rapport 2015 dat vond meer dan 85 procent van de onafhankelijke contractanten en die zelfstandigen leken tevreden met hun status. In 2018, het Bureau voor Arbeidsstatistieken rapporteerde 79 procent van de onafhankelijke contractanten verkoos hun contractovereenkomst boven een traditionele baan.
De Small Business and Entrepreneurship Council een verklaring afgegeven op dinsdag en noemde de regel van het Arbeidsdepartement “geen voeling met de moderne economie en hoe mensen willen werken”.
Zelfs het erkennen van dit punt is een verademing om te lezen, althans uit een Vox-artikel. Er is echter nog een andere keerzijde aan de voorgestelde regelgeving die het vermelden waard is: deze nieuwe regels zullen veel mensen hun baan kosten. In haar Vox-artikel schrijft Cohen ook:
Een belangrijk wettelijk recht dat werknemers genieten, is het recht om lid te worden van een vakbond. Een andere is het recht om ten minste het minimumloon te ontvangen en voor bedrijven om een deel van hun socialezekerheidsbelasting te betalen.
Dat wil zeggen, een van de effecten van deze verordening zal zijn dat mensen duurder worden voor werkgevers wanneer ze van aannemers naar werknemers gaan. En naarmate ze duurder worden, zouden we verwachten dat de hoeveelheid arbeiders ingezet om te verminderen. Ik zou verwachten dat een schrijver bij Vox zich bijzonder bewust is van dit punt, en niet alleen omdat het elementaire economie is waarvan iedereen die over economische kwesties rapporteert, op de hoogte moet zijn.
Een paar jaar geleden, toen Californië aanvankelijk AB5 passeerde, bracht Vox een artikel prees de nieuwe wet als een ondubbelzinnige overwinning voor gig-werkers. In tegenstelling tot Cohen wijst de auteur van dit artikel niet eens op de mogelijkheid dat deze wetgeving nadelen zou kunnen hebben. Maar bloemrijke analyses kunnen de economische realiteit alleen maar aan het oog onttrekken – ze voorkomen niet dat de economische realiteit in werking treedt.
Toepasselijk genoeg betekent “vox” “stem”. Vox gebruikte zijn stem om AB5 volledig in gunstige bewoordingen te omschrijven, maar zoals de oude zaag zegt, daden spreken meer dan woorden, zelfs bij Vox. Weet je nog die freelancers die Cohen in haar artikel noemde? Dat is wat de geheugenduivel in mijn brein wakker maakte. Na wat snel Googlen, kon ik een herontdekken artikel Ik las vlak voordat AB5 in Californië van kracht zou worden. Het belangrijkste punt:
Vox Media, een groot digitaal mediabedrijf met een scala aan nichesites, honderden freelanceschrijvers in de staat Californië abrupt beëindigd.
Het bedrijf zal zijn overeenkomsten met ongeveer 200 aannemers opzeggen om te voldoen aan een nieuwe wet die op 1 januari 2020 van kracht wordt. De wet staat bekend als California Assembly Bill 5, gewoonlijk AB5 genoemd. De wet werd uitgevaardigd om bedrijven te verbieden werknemers verkeerd te classificeren als onafhankelijke contractanten in plaats van werknemers… Vox is van plan de freelanceschrijvers te vervangen door ongeveer 20 nieuwe parttime en fulltime medewerkers.
De auteur van dat artikel wijst er verder op dat dit niet alleen verwoestend was voor degenen van wie het contract werd verbroken, maar dat het ook Vox zou schaden:
Vox zal nu mensen op parttime en fulltime basis moeten aannemen en ze dure secundaire arbeidsvoorwaarden moeten betalen. Ze verliezen de 200 onafhankelijke schrijvers die kennis, standpunten en analyses bieden die moeilijk te evenaren zijn met 90% minder mensen.
Gezien de eigen acties van Vox wanneer dit soort regulering aan de horizon ligt, denk ik niet dat het te veel gevraagd is van Vox-schrijvers om te prediken wat ze in praktijk brengen.
Kevin Corcoran is een veteraan van het Korps Mariniers en een adviseur op het gebied van economie en analyse van de gezondheidszorg en heeft een Bachelor of Science in Economics van de George Mason University.
